Uczucie milosci.

Dzien osiemdziesiaty dziewiaty
czwartek

Wislawa Szymborska

                                                     ''Gaweda o milosci do ziemi ojczystej''

Bez tej miłości można żyć,

mieć serce puste jak orzeszek,

malutki los naparstkiem pić

z dala od zgryzot i pocieszeń,

na własną miarę znać nadzieję,

w mroku kryjówkę sobie wić,

o blasku próchna mówić „dnieje”,

o blasku słońca nic nie mówić.

Jakiej miłości brakło im,

że są jak okno wypalone,

rozbite szkło, rozwiany dym,

jak drzewo z nagła powalone,

które za płytko wrosło w ziemię,

któremu wyrwał wiatr korzenie

i jeszcze żyje cząstkę czasu,

ale już traci swe zielenie

i już nie szumi w chórze lasu?

Ziemio ojczysta, ziemio jasna,

nie będę powalonym drzewem.

Codziennie mocniej w ciebie wrastam

radością, smutkiem, dumą, gniewem.

Nie będę jak zerwana nić.

Odrzucam pustobrzmiące słowa.

Można nie kochać cię – i żyć,

ale nie można owocować.

Nie bez powodu przytaczam fragment wiersza Wislawy Szymborskiej

Mimo ze jest to wiersz pochwalny do  milosci do ojczyzny dla mnie ma calkiem inne znaczenie.

A mianowicie jest nierozerwalnie polaczony ze wspomnieniami i mojej pierwszej wielkiej milosci.

A wiec dawno ,dawno temu ulozylam sobie do niego melodie,i tak,od tamtej pory ,spiewam ja sobie za kazdym razem kiedy tylko biore do rak gitare rozmyslajac o tamtych czasach i uczuciu wielkim jak caly swiat,ktore przeslanialo mi cala szara rzeczywistosc i wprowadzilo w nowy cudowny swiat marzen,, niestety niespelnionych..Czasem juz chyba tak jest,ze nasza wielka milosc okazuje sie niemozliwa do spelnienia,mimo najszczerszych checi i  uczucia plynacego z glebi serca zdarza sie ze cos stoi na przeszkodzie,cos czego nie mozemy ominac i udac ze nie istnieje.I latwo jest mowic,pouczac i zaklinac sie ze bedziemy podejmowac tylko trafne decyzje.Nie w przypadku milosci.Ta pojawia sie tak niespodziewanie,ze nie zdazymy sie nawet obejrzec kiedy znajdziemy sie przed oknem ukochanego lub ukochanej,w nadziei ujrzenia jego,jej pieknej twarzy i wymienienia choc kilku slow.I wtedy nic nie ma znaczenia.Serce plonie,dusza spiewa,spalamy sie cali w odgromie zaru jakim emanuje to wspaniale i niezwykle uczucie.

I niewazne jest nic,ani nikt,niewazne co kto sobie pomysli,czy to sie komus podoba czy nie.Jestesmy jak Romeo i Julia,zapatrzeni w siebie,zasluchani w swoj glos,oczekujacy spotkania z drzeniem serca.Nasze mysli blakaja sie zezskutecznie  szukajac kontaktu z wybrankiem lub wybrana.Nie mozemy sie na niczym skupic.Pragnienie spotkania jest tak wielkie ze nie jestesmy w stanie go opanowac  i  cokolwiek sie dzieje wszystko sprowadza sie do obrania tej jednej,jedynej drogi,ktora prowadzi do obiektu naszych wzdechnien.

....................

cdn.