Dzień sto siedemdziesiąty ósmy
niedziela
Czerpiąc z mądrości wspaniałego Gary Zukav rozmyślałam dzisiaj nad zagadnieniem mocy.
Czym jest moc?
Przede wszystkim moc według większości z nas kojarzy się z umiejętnością wywierania wpływu na otoczenie ,kierowanie nim zgodnie ze swoimi zachciankami i pragnieniami.Moc osobista jest to nasza własna kontrola nad swoim życiem i umiejętność kierowania nim zgodnie ze swoimi oczekiwaniami.
Jednak jest to moc zewnętrzna,ta,której zaspokojenie uznajemy za najważniejsze i na jej zaspokajanie zużywamy większą część naszego życia.
Czy jednak to jest właśnie to na czym powinniśmy skupić swoje działania i tracić swoją drogocenną życiową energię?
Cóż siła i przewaga nad innymi czyli właśnie owa zewnętrzna moc rządzi światem.Widzimy to dokładnie wszędzie,na każdym poziomie.Narody rywalizują między sobą dążąc do uzyskania mocy nad innymi.Bezustanna rywalizacja człowieka nad człowiekiem nie jest niczym nowym dla nikogo z nas.I my sami również wciąż żyemy w strachu o utratę naszej siły,o stan kąta w banku,atrakcyjną partnerkę,partnera,piękną sylwetkę i milion innych mniej lub więcej znaczących dla nas spraw,które są zachciankami naszej osobowości.
Dla przypomnienia zgodnie z teoriami Gary Zukav,posiadamy osobowość i duszę.Nasza dusza jest esencją naszej egzystencji,energią,która jest nieśmiertelna,i wraz z trwaniem wymaga udoskonalania i to właśnie tutaj na ziemi ta cząstka naszej duszy w ciele obdarzonym osobowością doświadcza zdarzeń,które maj jej w tym wzroście pomóc.
Niestety bardzo często nasz umysł zatraca kontakt z duszą.Osobowość wykreowana w naszym świecie rządzi się całkowicie innymi prawami odległymi od tych jakich potrzebuje dusza.Zaślepieni tym co dzieje się dookoła nie dostrzegamy potrzeb duszy i brniemy w ślepe zaułki kierując się potrzebami ciała,osobowości.
I to właśnie dążenie do zewnętrznej mocy staje się dla nas najważniejsze.
Osobowość obdarzona prawdziwą mocą to ta,która żyje w harmonii ze swoją duszą.
Pragnienie aby nasza dusza była doskonała,piękna i przepełniona współczuciem oto energia prawdziwej wewnętrznej mocy ukształtowana z intencji duszy.Szczere pragnienie przebaczenia i pokory oto moc ,która jest światłem uformowanym przez intencje miłości.
A więc to nie owa zewnętrzna moc jest mocą rzeczywistą i nieśmiertelną,tą,która powinna stać się celem naszej ziemskiej wędrówki przez życie.To duchowa wewnętrzna moc jest prawdziwą i nieporównywalną w swoim wymiarze i znaczeniu mocą.
Aby łatwiej wam było zrozumieć o czym są nasze dzisiejsze rozważania zastanów się przez chwilkę nad nietrwałością naszego ziemskiego życia,nad faktem jak łatwo jest je stracić.Tracimy ciało,naszą ziemską powłokę,lecz - czy to już koniec naszej egzystencji?
Oczywiście nie.Nasza dusza jest nieśmiertelna i to od nas i tylko od nas zależy jak pokierujemy swoim życiem aby udoskonalić swoją duszę,aby uniknąć złej karmy i dotrzeć do pełni wewnętrznego spokoju i szczęścia już tu na ziemi jeśli nawet nie w tym to w naszym kolejnym wcieleniu.
cdn.
Czy prawdziwa moc to ta która wynika z chwilowej i ulotnej przewagi nad innymi?Czy może jest to nieskazitelna i czysta moc naszej nieśmiertelnej duszy?
