Myśl

 Dzień sto dziewięćdziesiąty ósmy

 

wydawało mi się 

że moja dusza żyje ciszą

Twoją ciszą 

Panie..

a jednak

 coś się odmieniło.. 

 pojawiła się  Ona 

 myśl..

zrodzona raz

 nie chce odejść..

a ja nie potrafię jej uśmiercić..

jestem zbyt słaba..

 pojawia się każdego wieczoru 

i trwa przy mnie 

czy tego chcę czy nie

a ja poję nią swoje spierzchnięte usta..

aż zamknę  powieki

niezauważalnie

jest ze mną

każdego wieczoru

i  nie wiem co z nią począć

jak ja zgubić

jak zniechęcić..

stała mi się bliska\

niczym najlepszy przyjaciel

tak naprawdę 

to zaczęłam ją nawet lubić

te okruchy wspomnień

utkane z cienkiej

 z nici pajęczej

wyświetlają  się 

 powoli 

znienacka

by po chwili zniknąć

 jak gdyby 

nigdy ich nie było..