Niedzielne rozmyślania

 Dzień sto dziewięćdziesiąty  dziewiąty

niedzielne wieczory

od lat  sa  takie trudne

a teraz stały się jeszcze trudniejsze...

nie umiem nie mysleć

nie czuć

nie tęsknić

nie umiem  skupić sięna niczym innym...

to mój czas 

na refleksje 

nad sobą

nad tym wszystkim,co przyniosły ostatnie dni 

tygodnie

to  czas

kiedy wszystkie fakty łączą sie w doskonałą jedność

i niczym film wyświetlają mi sie przed oczami

to czas na zadanie sobie pytań

kim jestem

kiim byłam..

kim Ty Panie pagniesz bym była

czasami 

tak jak dzisiaj

płaczę

myślę

że jestem taka mała

i tak niewiele wnoszę do świata

dobrego

nie jestem tu  potrzebna..

dla świata

umarłam 

dawno temu

to co widzą inni

 to tylko 

projekcja

własnych oczekiwań i potrzeb

 mam tylko Ciebie 

Panie

wiem

że niepotrzebnie  myślę

tak dużo o  ludziach

że nie  powinnam oczekiwać

by dla kogokolwiek

być

ważna

skoro jestem tak ważna dla Ciebie

zdarzyło się

 na chwilę

zdawało się być inaczej

jednak wiedziałam...

że to chwilka

wiedziałam

że  szybko odejdzie

niezuważenie

lecz  przecież życie składa się z chwil   

więc to nic takiego

przyjdą inne

wszystko się zmieni..

kiedyś zawsze miałam plan

 na życie

aż do teraz

teraz to Ty Panie mnie prowadzisz

a ja

 staram się podążać za Tobą

czasem  potykam się 

o leżące na drodze kłody i kamienie

upadam 

lecz Ty mnie podnosisz

pomagasz mi wstać

Panie

Ty wiesz

że jestem 

tylko Twoja

i tylko Twoja 

na zawsze

nie wiem

co będe robić za rok lub dwa

prowdź mnie Panie proszę

nie mam wielkich marzeń

nie mam wiele potrzeb

nie pragnę już prawie niczego

czasem  tylko

 płaczę..

 nad swoją małością..

nad brakiem miłości od ludzi

choć wiem

że tego nie lubisz

przepraszam za to

dzisiaj

zastanawiam się 

nad słusznością wybranych decyzji

rozmyślam

w którą stronę

 mam pójść

jutro..

moje zmysły wyczulone na najmniejsze drgnięcia

ukazują mi wciąż tak wiele

że chciałabym juz nie czuć

lecz czuję

chciałabym nie widzieć

lecz widzę

 wrażliwość  

 sprawia ból

 intuicja

 odkrywa  sekrety

bombarduje wiedzą

a ta

 staje sie trudna do wytrzymania

 

 w pewnej chwili

 pęka 

w samotności

niczym balon z wodą

zalewa  mi  serce

i twarz potokiem 

łez

przecież  już nie chcę

 nie pragnę

 nie tęsknię..

 nie oczekuję

niczego

możesz mnie Panie zabrać do siebie 

jestem gotowa

od dawna 

jestem Twoja

tak jak Ty tego chcesz

przepraszam Panie

wybacz mi

za moje niepoprawne pragnienia

za niepotrzebne cierpienia

że wciąż ranią mnie 

ludzki emocje

mimo,że tak mnie kochasz

i dajesz mi wszystko...

 

to ja  wciąż proszę o więcej..

wybacz 

Panie

poprowadż mnie 

tam 

gdzie chcesz abym była

z ludźmi

dla których dla mnie przeznaczyłeś

pomóż mi znależć drogę

która zaprowadzi mnie dokładnie tam

gdziesz chcesz abym dotarła

bo czasem

czuję się 

troszke

zagubiona

amen